Thursday, August 30, 2012

Wat motte we met die ouwe troep?

Als het weer eens snikheet geweest is of gevroren heeft, vallen er in De Garstkamp (senioren flats) weer een fors aantal overlijdens te betreuren. Zo ook deze maand na het hitterecord in jaren. Om Johan Kruif te parafraseren, elk nadeel heeft zijn voordeel, want dan moeten die woningen ontruimd worden. En dan staat de hoofdgang vol met spulletjes die gelukkig niet gelijk de vuilnisbak in gaan. Ik vermoed dat 80 zo niet 90% meegenomen word. Maar het grootste voordeel is wel de boekenkasten die geruimd worden! Maar ja, elk voordeel heeft ook zijn nadeel. Als het tulprommannetjes zijn, vliegen ze weg. Maar wat moet je met wetenschappelijke werken in een heel specifiek gebied? Ja, ook wetenschappers, juristen of fanatieke hobbyisten wonen en sterven in De Garstkamp. Maar eergisteren was het wel erg. Om te beginnen had ik niet eens mijn tas bij, maar de tafels waren afgeladen met 18e, 19e vroeg 20e eeuwse boeken. Ik stond met verbijstering de hoop, want het was letterlijk op de tafels gestort, uit te sorteren en enkele verhuisdozen uit te pluizen. Een bewoonster kwam voorbij en riep tegen mij: "wat motte we die stinkende troep! En morgen komt de visboer en die heeft die tafels nodig!" Inmiddels wéét ik dat ik beter niet kan reageren, zelfs niet schouderophalen. Want voor je het weet ontstaan er klachten over "die Daniel, en hij woont hier niet eens!" Stoisteins en Oost-indisch doof bleef ik in een boek hangen. "De Geschiedenis van de Nederlanden" door J. Van Lennep. Het laatste jaartal was 1798. Ik bekeek het kaft nogmaals en eh... de binding, de gravures ter illustratie.... de Fransche Revolutien, maar niks Napoleon of zo. M.a.w. Dit boek is waarschijnlijk @ 1800. De vrouw keek over mijn schouder en lachte: "weet je wat jij moet doen, die dozen met stinktroep meenemen! Is dat ook iets voor jou, dat vieze prul dat geeneens een kaft meer heb?" Ik schrok! "Ja zeker!" Antwoordde ik bijna met een een hartritme onderbreking. Want wat vond ik, een
" Geïllustreerd Kookboek" door À. Simonsz, gediplomeerd lerares in het koken; met 92 illustraties, 10 modellen voor het vouwen van servietten en een afbeelding van een versierde tafel.
Inderdaad kaftloos, vol vette vingerafdrukken en oliespatten. Het is moeilijk te dateren maar de illustraties lijken echt op 19e eeuwse. De versierde tafel is zo krankzinnig uitbundig vol bloemen en ivoren bestekheften, dat ik alleen aan Biedermeier, rond 1870 kan denken.
De vrouw keek meewarig naar mij, schudde der hoofd, dacht waarschijnlijk iets van "die is gek" en mompelde "as die troep maar pleite is voor de visboer morgen aankomt". Ondertussen was er nog iemand bij komen staan en vroeg: "verhip Daniels, heb je nog iets uit deze serie gezien?" Ik wist niet eens wat voor serie, maar ik had inderdaad net in een van de dozen een paar blauwe boeken van dergelijk formaat en uiterlijk gekeerd. "oh Daniels, wat goed van je! Deze heb niet, en dacht al jaren helaas. Maar nou heb ik ze!" De vrouw keek weer met een blik van "die zijn gek" maar bedacht zich, en riep op kirrende toon : "zo, dat is weer een paar kilo minder, is dat niks voor jullie? Heeft ook geen kaft!"
Toen ik gisteren weer in De Garstkamp kwam, met grote tassen, mocht ik alleen de dozen met de door mij gesorteerde 20 e eeuwse boeken terugvinden. Toeval of niet, achter mij hoorde ik plots " Ja meneer Daniel, opgeruimd staat netjes!" Tja, pakweg 300 met enkele zeventiende, 18e, en veel 19e eeuwse boeken zijn (niet eens in de papierbak) gewoon bij de vuilnis gegooid! Want ja, de visboer had die tafels nodig! Ik ben echt geen boek-o-fiel, maar ik kreeg echt weer hartritme stoornissen!

Saturday, August 25, 2012

Facebook SOCIAAL NETWERK? LOL!

Het is soms toch opmerkelijk. In Mijn perceptie deel je wat er in je omgaat. Dat kunnen ernstige, grappige, stomme, ongelukkige, pijnlijke, krankzinnige, snoezige, ... Mededelingen, foto's, verhalen, krantenberichten, belevenissen of gewoon " zuchten" zijn. Niks aan de hand zou je denken. Maar o-wee als je om een verzuchting moet lachen! Of een "goede raad" (privee!) geeft als iemand met het verkeerde been uit bed gestapt of wat dan ook is. Daarom heb ik ook alleen maar vrienden op Facebook die mij eigenlijk zouden moeten kennen. De paar vrienden van vrienden, of mensen de jou ooit wel eens "gezien" hebben krijgen gegarandeerd een hekel aan je! Het is ook niet normaal om in alle eerlijkheid je opinie, gedachte of reactie te geven! Nee, "je moet met honing smeren en zeker geen azijn pissen!" PARDON? Oh... De hypocricy in het quadraad dus? Je leest mijn shares wel of niet, ik share/deel MIJN GEDACHTEN, etc. openbaar. Niet wat ik denk dat "men" leuk, geil, snoezgi, opmerkelijk, interessant of wat dan ook zou vinden! Dan moet je die hypocriete pages aanmaken met LIKE and SHARE and make chance to WINN ...... Alsof er iemand is die een f&ck@ing sh€t geeft om wat je ook schrijft. Het gaat alleen maar maar om die adressen van je vrienden binnen te halen! LOL!

Wednesday, August 22, 2012

Van Volkskrant naar NRC Next. Een schot in de journalistieke roos?

Het zal echt wel toeval zijn maar vandaag vond ik die NRC Next niet te versmaden! Vreemds eigenlijk, ik las de gedrukte Volkskrant alleen sporadisch of als mijn man Hans Nieuwenhuis - die echt geen letter ongelezen laat, inclusief alle overlijdens- en "hogere" personeelsadvertenties - mij ergens op wees. Tot... ik met mijn iPad de krant digitaal kon lezen. Naast Le Monde, Die Deutsche (Berliner) Zeitung, NY Times en Washington Post in hoofdlijnen, geregeld De jMorgen en de Standaard, had ik opeens de hele Volkskrant dagelijks op mijn iPad. Maar ik vond het vaak zonde van mijn tijd. Eigenlijk vond ik het belangrijker om dagelijks de Telegraaf in Café 't Pleintje door te spitten. Dan weet ik tenminste wat mensen denken gelezen te hebben. In 't café natuurlijk, maar ook in de zaal van De Garstkamp, 480 senioren woningen in Zuidoost waar ik bijna dagelijks kom. Ik zeg weldegelijk : wat mensen "DENKEN" gelezen te hebben. In de praktijk dus alleen de koppen die héél vaak iets anders suggereren dan de inhoud weergeeft.
Sinds een maand hebben we de Volkskrant niet meer, ingeruild voor de NRC Next digitaal. Toeval en of omstandigheden, ik had moeite met die Next. Maar ook de andere wereldkranten konden me niet echt boeien. Waarschijnlijke oorzaak: hartproblemen op vakantie in Wenen en na thuiskomst. Vraag niet waarom ik vandaag plots weer de Next gedownload heb, maar ik viel met mijn neus in de boter. Talrijke onderwerpen en vragen die bij me leven stonden er in!
Om te beginnen het stuk van piep jonge Neuro-bioloog Brangele Frank (25 jaar) over relatie sport en hersenen. Het verwoordde precies mijn gedachten èn geeft mij een mogelijke link voor de cardioloog waar ik volgende week (na 4 weken) mag bezoeken in het AMC.
Uiteraard was ik geïnteresseerd in de mannetjes achter de schermen van de verkiezingscampagnes. En als Belg (al 42 jaar in Amsterdam) zeker in de vergelijkende juridische en strafrechtelijke problemen met mensen als Michele, de ex van Dutroux. En als wereldburger zeker met de vraag of bezuinigen op ontwikkelingssamenwerking zoals de VVD nu voorstaat, überhaupt zinnig is. Maar het meest indrukwekkende vond ik een aantal artikelen over Journalistiek! In mijn perceptie de nagel op de kop, the Bull's eye, schot in de roos. :) N.a.v. het stuk over monopolie van "deskundigen" ga ik een stukje publiceren uit het hele verhaal dat ik 1994-1996 en 1999 geschreven heb naar aanleiding van mijn ooggetuigenverslag van "de Bijlmerramp" op 4 oktober 1992. De reden dat ik het niet eerder gepubliceerd heb is meervoudig: Een journalist "z.g. Deskundig" heeft mij in zijn boek als "Gekke Goochelaar" praktisch monddood gemaakt. Ware deskundigen op het grootste luchtvaartdeskundigenforum, dus 747 piloten, wilden het niet alleen niet serieus nemen, nee ik schopte tegen het been van hun edele paard, de 747, en dus tegen hun been. Een komplete hate-mail campagne kreeg ik over mij heen. Maar toen ik door bleef gaan belandde ik een ongelooflijk, maar echt gebeurd, horrorfilm scenario. Uiteindelijk belandde ik ook nog een lang week-end in een psychiatrische inrichting toen ik tijdens de Parlementaire Enquête Bijlmerramp in maart 1999, meineed, na meineed, na meineed moest roepen.
En inderdaad, zoals in de NRC Next aangehaald, een programma als de leugen regeert is ten onder gegaan wegen gebrek aan mensen die de confrontatie aan wilden gaan. Oftewel, hoe de leugens dóór blijven regeren. En zoals weer in een ander artikel geduid wordt, hoe met name de economie met loze kreten schijnbaar beheersbaar is als er maar vooral niet van bovenaf ingegrepen wordt. Misschien ben ik wel gek of een goochelaar die inderdaad wéét hoe je je publiek om de tuin leidt - zoals in een boek en bij de Parlementaire Enquete Bijlmer(K)ramp. :)