Wat motte we met die ouwe troep?

Als het weer eens snikheet geweest is of gevroren heeft, vallen er in De Garstkamp (senioren flats) weer een fors aantal overlijdens te betreuren. Zo ook deze maand na het hitterecord in jaren. Om Johan Kruif te parafraseren, elk nadeel heeft zijn voordeel, want dan moeten die woningen ontruimd worden. En dan staat de hoofdgang vol met spulletjes die gelukkig niet gelijk de vuilnisbak in gaan. Ik vermoed dat 80 zo niet 90% meegenomen word. Maar het grootste voordeel is wel de boekenkasten die geruimd worden! Maar ja, elk voordeel heeft ook zijn nadeel. Als het tulprommannetjes zijn, vliegen ze weg. Maar wat moet je met wetenschappelijke werken in een heel specifiek gebied? Ja, ook wetenschappers, juristen of fanatieke hobbyisten wonen en sterven in De Garstkamp. Maar eergisteren was het wel erg. Om te beginnen had ik niet eens mijn tas bij, maar de tafels waren afgeladen met 18e, 19e vroeg 20e eeuwse boeken. Ik stond met verbijstering de hoop, want het was letterlijk op de tafels gestort, uit te sorteren en enkele verhuisdozen uit te pluizen. Een bewoonster kwam voorbij en riep tegen mij: "wat motte we die stinkende troep! En morgen komt de visboer en die heeft die tafels nodig!" Inmiddels wéét ik dat ik beter niet kan reageren, zelfs niet schouderophalen. Want voor je het weet ontstaan er klachten over "die Daniel, en hij woont hier niet eens!" Stoisteins en Oost-indisch doof bleef ik in een boek hangen. "De Geschiedenis van de Nederlanden" door J. Van Lennep. Het laatste jaartal was 1798. Ik bekeek het kaft nogmaals en eh... de binding, de gravures ter illustratie.... de Fransche Revolutien, maar niks Napoleon of zo. M.a.w. Dit boek is waarschijnlijk @ 1800. De vrouw keek over mijn schouder en lachte: "weet je wat jij moet doen, die dozen met stinktroep meenemen! Is dat ook iets voor jou, dat vieze prul dat geeneens een kaft meer heb?" Ik schrok! "Ja zeker!" Antwoordde ik bijna met een een hartritme onderbreking. Want wat vond ik, een
" Geïllustreerd Kookboek" door À. Simonsz, gediplomeerd lerares in het koken; met 92 illustraties, 10 modellen voor het vouwen van servietten en een afbeelding van een versierde tafel.
Inderdaad kaftloos, vol vette vingerafdrukken en oliespatten. Het is moeilijk te dateren maar de illustraties lijken echt op 19e eeuwse. De versierde tafel is zo krankzinnig uitbundig vol bloemen en ivoren bestekheften, dat ik alleen aan Biedermeier, rond 1870 kan denken.
De vrouw keek meewarig naar mij, schudde der hoofd, dacht waarschijnlijk iets van "die is gek" en mompelde "as die troep maar pleite is voor de visboer morgen aankomt". Ondertussen was er nog iemand bij komen staan en vroeg: "verhip Daniels, heb je nog iets uit deze serie gezien?" Ik wist niet eens wat voor serie, maar ik had inderdaad net in een van de dozen een paar blauwe boeken van dergelijk formaat en uiterlijk gekeerd. "oh Daniels, wat goed van je! Deze heb niet, en dacht al jaren helaas. Maar nou heb ik ze!" De vrouw keek weer met een blik van "die zijn gek" maar bedacht zich, en riep op kirrende toon : "zo, dat is weer een paar kilo minder, is dat niks voor jullie? Heeft ook geen kaft!"
Toen ik gisteren weer in De Garstkamp kwam, met grote tassen, mocht ik alleen de dozen met de door mij gesorteerde 20 e eeuwse boeken terugvinden. Toeval of niet, achter mij hoorde ik plots " Ja meneer Daniel, opgeruimd staat netjes!" Tja, pakweg 300 met enkele zeventiende, 18e, en veel 19e eeuwse boeken zijn (niet eens in de papierbak) gewoon bij de vuilnis gegooid! Want ja, de visboer had die tafels nodig! Ik ben echt geen boek-o-fiel, maar ik kreeg echt weer hartritme stoornissen!