Een paar stemmetjes drongen niet door. Of het gewoon "harder" had moeten zijn, weet ik niet. Wel dat "ik" een paar stemmetjes in keurig Nederlands, niet kon verstaan. Soms vond ik het -vooral in het begin - een beetje "deja-vu" 1980 Deutsches theater. En er moet microfoon techniek komen. Heel simpel leren hoe dat je IN en niet naast de microfoon moet praten.
En dan...
Het was gewoon GEWELDIG, imposant, tranen met tuiten heb ik de laatste 3 scenes doorgemaakt. Wat waren we - De Jonge Toneelvreugd , Antwerpen - 50 jaar geleden stomweg truttige beschaafde akteurtjes vergeleken met deze groep!
En dan nu de ovatie:
Op eerder gemelde mankementen na was het IMO een verbijsterend, weergaloos mooie voorstelling! Ja, Robin Coops' Frühlings Erwachen met jongeren was bijzonder. Maar deze " I've got the power" was gewoon overtreffend. Bravo (x3) voor het team en vooral voor de spelers. Ik zeg altijd dat haat, trots en jaloezie niet in mijn woordenboek staat. Maar bij deze voorstelling kwam achteraf een gevoel van jaloezie boven. Alle pluimen die ik destijds ook in kritieken van o.a. De Nieuwe Gazet in mijn reet mocht steken, alle complimenten die ik op Cabaretavond (terecht) kreeg, verbleken, zijn een schijnvertoning met wat ik hier meemaakte. Ben ik duidelijk genoeg geweest? je hebt leuk, mooi, ... en buitengewoon. Dit was na Frühlings Erwachen het beste jongerentheater dat ik pakweg de laatste 40 jaar gezien heb. Jammer dat het de laatste was. Ik was anders wéér gegaan!
No comments:
Post a Comment