Antwaarpse histores.

In zak en as.

Ocharme, is de Jef nog mor een bitje bekome van die Icesafe katastroof, of hij eit'et weral zitte! Da zen toch nogal is lappen zenne. Na zat em eindelak is oep een goei waae, docht em, schijnt die Griekse Helena allemol kammelot oem heuren tout-en-tiere te hemme. C’est, g’hebt altijd van die toegzijkers die denken da ze bloemekes veur niet kunne plukke en van die stoeffers die denke dat ze nen gaawe emme, mor de Jef is toch nen echten sukkelaer. Ei’t em ni de zak gekregen, dan ei’t em een kat in de zak gekocht. Iest mè Ijsland dan mè die schoene Helena. Joamor, serieus, g’ebt van die gaste die echte chansaars zen en g’ebt er die veur niks altijd klop oep hun bakkes krijgen. Awel da’s de Jef dus. As joenk manneke wier em altijd al geambeteerd met vrage gelak: Amaai, is da a ma, die madam mè dien tetagère? Ge zult er mor me zitte, mè zoen moe. En onder ons gezegt en gezwege… da was wel nen bussel wor da ge ni neffens kost zien zenne. En dan droeg ze oek nog kliejkes die nogal nippekes waren en tegen de groei liep em altijd een jorreke of twie met een kostummeke da nogal reaal was. Mor enfin, da\s alwer laank geleje…. Tiens, wa wou’k na eigenlak wer vertelle? ‘k Zen iniens van menen apropo af. In zak en as? A ja, awel dan: na de cremenatie van moe mè de dikke tette eij’t em de asse in zoen urn oep de schaa gezet. Komt da Grieks bieke bai em en die begint direct te zieveren da ze gien goestig kreeg as moe der baaj stoeng. En derbaai, da bracht ongeluk, zo’n urn, zei ze. Ze zei zo: As die asse ier blaaive, koom ik ni van mijne velo! Da zal wel een Grieks gezegde zijn mor gébt er gien tiekeningeske ba noeideg oem te verstaan wa ze der mè bedoelde. Bon, dan must moe mor efkes nor de kelder. Bang oem die urn ni te laten vallen houd em ze goe me twie handen vast en kost em ni on’t knoppeke van’t kelderlicht kome en got en in den doenkere oep zen eskimo sloeffe den trap af. Voelde ’t al? Ja, ja. Ha docht dattem al beneje was en doet nen stap verooit, den dieperik in. Hij probeert nog de vliegende urn te vangen, loept mè zennen appel tege het schap van de doezekes Marie Tumas da gelijk in’t honderd vloog en lap zeg, die urn in gruzelementen tegen den plaffon, hij tusse de patatte en de ajuinen, krijgt nog een does tommat oep zen gevreet en hij zag de stare, diezeke en moe tet letterlak in’t rond vliegen. Toen em wer bij zeneigest kwam, lag em tusse de zak patate en den zak mè ajuin, onder de asse. En wa denkte da da grieks poepeke zeit? Ziede wel, dat brengt ongeluk zoen urn in a kot! en ze was ribbedebie!

Ah, gulle docht da’k die vulkaan asse uit IJsland bedoelde? Nee, veur wa dan?

’t Is allemaal Da ni!